Ons verhaal
An Severeyns en Wendy Vermonden leerden elkaar kennen in 2014 in de Bleekweide in Gent. Meteen, bij deze eerste kennismaking, voelden ze een intense verbinding op zielsniveau.
Het gevoel van ‘thuiskomen’ als het ware… zowel bij elkaar als bij de visie die de Bleekweide uitdraagt. Ze besloten er samen verder op weg te gaan. Na de basisopleiding ‘Verlies en emotionele pijn van kinderen en jongeren’ gingen ze in de 2-jarige opleiding tot ‘Integratief Verliescounselor’ voor verdieping.
Warme intenties werden hier al in de kiem vastgelegd. Het onuitgesproken idee van samen iets op te starten is toen ontstaan. Ze besloten hun krachten te verbinden in het uitbouwen van een praktijk. Zo zag Fluistering op 1 mei 2017 het levenslicht.
Fluistering wil een haven zijn waar kinderen en jongeren (in hun gezin) en ook volwassenen terecht kunnen voor begeleiding en ondersteuning bij diverse levensthema’s. Intussen vonden al heel wat kinderen, jongeren en volwassenen met brede verlieservaringen hun weg naar de praktijk.
In februari 2022 startte Ilse Dielis haar stage tot integratief verliescounselor in Fluistering en na deze periode werd de samenwerking verder gezet.
Op dit moment bewandelt Wendy op professioneel vlak een andere weg maar achter de schermen draagt ze Fluistering nog een steeds een warm hart toe.
| An Severeyns Integratief verliescounselor Integratief psychotherapeut mijn verhaal |
Wendy Vermonden Integratief psychotherapeut Integratief verliescounselor |
Ilse Dielis Orthopedagogisch begeleider Integratief verliescounselor mijn verhaal |
An
Ik ben An Severeyns, geboren in 1980. Gehuwd, mama van vier prachtige zonen en een sterrenmeisje. Drie zonen hier, de andere kinderen ontmoet ik in mijn hart.
Vanuit mijn sterke verwondering in het ontwikkelen en leren van jonge kinderen, startte ik mijn opleiding Pedagogische Wetenschappen. Nog dagelijks mag ik als lerarenopleider studenten prikkelen met mijn passie voor onderwijs, vorming en begeleiding.
Het geeft me enorme voldoening om studenten te beluisteren en te coachen in hun groei naar leraar-zijn en in hun zoektocht naar zichzelf.
De thema’s die ik meenam vanuit de school des levens echter vormden me tot wie ik vandaag de dag ben. Ik leerde van het leven vallen, zoeken, opstaan, twijfelen, dromen, groeien, worstelen… leven.. Mét gemis. Ik ervaarde hoe het is om gemis te voelen, weg te kruipen, met verlies aan de slag te gaan,… Er soms woorden en soms ook geen woorden voor te vinden.
Ik geloof dat iedereen maakbaar is, de kracht in zich draagt om te groeien, zichzelf te ontplooien om meer zichzelf te worden vanuit kwetsbaarheid.
Voor mij is kwetsbaarheid leven in overeenstemming met hoe je je vanbinnen voelt, dit mogen toelaten, dit voor jezelf erkennen, dit aandacht en zorg mogen en kunnen geven. Het is zoals Brené Brown het omschrijft ‘Kwetsbaarheid vormt de kern, het hart, het middelpunt van betekenisvolle menselijke ervaringen.’. Precies hoe ik het aanvoel, leerde aanvoelen. Het was Kamiel* die me leerde mijn mond te openen voor wat mijn hart belangrijk vindt. Die me toonde dat kwetsbaarheid ook een kracht kan worden, een kracht is. Dat het een manier is om hartsverbindend met elkaar om te gaan.
Ilse
Ik ben Ilse Dielis. Geboren op een prachtige herfstdag in 1983, vrouw van Tim en mama van twee prachtige meisjes.
Mijn diepe wens is dat kinderen, jongeren en volwassenen doorheen de pijn van hun verlies, gemis en emotioneel leed de weg naar zichzelf weer mogen vinden. Dat ze terug kunnen schijnen vanuit hun eigen unieke Licht, Liefde en Kracht.
De universiteit van het leven bracht heel wat scherpe ervaringen, beginnend vanaf zeer jonge leeftijd. Twee daarvan waren zeer indringende en aangrijpende verlieservaringen. Ze tekenen mij en maken dat ik het landschap van rouw en verlies intens heb leren kennen. Mijn papa stapte uit leven toen ik 16 jaar was. Een papa die huist in mijn hart en die ik daar ontmoet. Wie ik daar nog tegenkom, is een klein zieltje. Nooit in mijn moederschoot, maar liefdevol omsloten in de diepte van mijn wezen en omhelsd in hoofd en hart.
Ik durf vandaag de dag zeggen dat ik dankbaar ben voor deze levenslessen. Zij hebben me gemaakt tot wie ik nu ben. Doorheen diverse processen werd ik uitgenodigd om terug de weg te vinden naar wie ik in wezen ben, diep in mijn Hart, diep in mijn Ziel. Ik heb mogen ervaren dat bewegen start bij stilstaan, want verdriet doorleven en doorvoelen kan alleen doorheen stilstaan bij het verlies. Het was en is nog steeds een weg van vertragen en verstillen, een weg van zingeving aan het bestaan, een weg van transformatie tot in het diepste van mijn kern.
Als orthopedagoge heb ik voornamelijk gewerkt met kinderen, jongeren en gezinnen. Daarnaast heb ik ook heel wat ervaring met pleegzorg. Gaandeweg voelde ik de nood om op een diepere, meer intense manier te begeleiden en schoolde me bij. Reeds vanaf jonge leeftijd voel ik een sterke affiniteit met de thema’s leven, dood en verlies.
Hoe lukt het jou om doorheen de pijn van verlies op het podium van je leven te staan?
Samen met jou wil ik op weg gaan vanuit verbondenheid, op jouw tempo. Vanuit deze verbinding kunnen we op zoek gaan naar de manier die voor jou werkt om je emoties vorm te geven, om je innerlijke koers te bepalen en terug de creator te worden van je leven. Zodat jij terug kan schitteren, zodat jij er terug kan staan, want beweging start bij stilstaan.